 |
Niet meer sinds... 1976
Ik leerde Aris kennen in de zomer van 1975. Het jaar daarop gingen we voor het eerst samen
op vakantie en dat is sindsdien nooit meer anders geweest. Alhoewel je tegenwoordig steeds
meer hoort dat er vakanties gevierd worden met vrienden of vriendinnen, broers of zussen, of
wat voor clubje dan ook, bij ons is het er nooit van gekomen. We hadden en hebben het altijd
leuk met ons gezin of samen. Tot enkele maanden geleden Barbera opeens vroeg, "mam, heb
je zin om met mij en de kinderen een midweek weg te gaan", zonder de mannen. Ik reageerde
meteen spontaan dat ik dat leuk vond, maar tegelijkertijd dacht ik ook, hè, zomaar zonder
Aris. Maar met je dochter en niet te vergeten Lotte en Luka, moet het toch leuk worden.
Ook Aris vond het een leuk idee en zei direct stoer,"ga jij maar mee, ik kook m'n eigen potje
wel. Toch had hij al snel geregeld dat hij al drie van de vier dagen "z'n potje" ergens anders
ging eten. Dus wie gaat wie het meeste missen?
De bestemming blijft tot de laatste dagen voor vertrek een verrassing, want we besluiten last-
minute te boeken en tenslotte kiezen we ook nog voor een mystery-park, waar je enkele dagen
voor vertrek hoort welke bestemming het wordt, dus de spanning loopt op.
En... het is geworden "de Huttenheugte" in Drente. Het lijkt ons een prachtig park en een mooi
huis, we hebben er helemaal zin in.
Lotte vroeg al snel, ga je mee van de hoge glijbaan en de wildwaterbaan, oma? Nou, dat was
wel even schrikken, ik kies er denk ik maar voor om op Luka te passen, Barbera moet zich
daarin maar opofferen.
Het pakken kan beginnen, het wordt mooi weer, dus dat moet niet zo moeilijk zijn. Maar die
eeuwige twijfel bij mij maakt het er niet makkelijker op. Wordt het vooral topjes of toch
t-shirts met een mouwtje, korte broeken maar toch ook driekwart broeken. Er is éé tas door
Barbera toegestaan, want de rest van de kofferruimte is voor haar en de kinderen, wordt toch
weer proppen. Vakantiestress hoort, denk ik, een beetje bij mij, maar uiteindelijk komt het
altijd weer goed, dus de reis kan beginnen. Tot over 5 dagen.
5 dagen later
Het zit erop, en ik kijk terug op een drukke, maar erg gezellige midweek. Wat een energie
hebben Barbera en Lotte. Vanaf 's morgens 10 uur, wanneer het kinderspelprogramma begint
(Barbera heeft er al 4 uur opzitten want Luka is onze vroege vogel en fluit ons tussen 5 en
6 uur al wakker), staan ze al klaar en de hele dag wordt verder ingevuld met Plopsaland en
zwembad. Ik sluit daar met Luka steeds bij aan, want gezien het vroege tijdstip van wakker
worden, slaapt hij nog 's morgens en 's middags. Ik offer me graag op om op te passen, hoe
leuk het ook is met alle activiteiten, is het ook lekker om af en toe even relaxed met een
tijdschrift op het terras te zitten.
Het zwembad is ook een verhaal apart. Het is een mooi en compleet zwembad en we genieten
alle vier. Van leuke peuter/kleuterbaden tot stroomversnellingen en wildwaterbaan.
Af en toe zwemmen vind ik prima, maar een echte held ben ik nooit geweest. Luka en ik
genoten in het peuterbad. Soms sloten we ons aan bij de heldinnen. Barbera vond dat de
stroomversnelling voor mij ook best te doen was, en dan laat je je toch niet kennen. Na één
keer er doorheen te zijn geweest, had ik het eigenlijk wel gehad. Toch nog een tweede keer,
maar door drukte van mensen om je heen en die stroomversnelling wist ik niet hoe snel ik
naar de kant moest, Het lukte me net.
Maar dan Lotte....
Nu zijn oma's meestal wel trots op hun kleinkinderen, echter wat die kleine Lotte presteert,
heb ik niemand in het zwembad na zien doen. Van stroomversnelling tot wildwaterbaan, niets
was haar te dol. Barbera vond het enger dan Lotte, Lotte kent geen angst in het water. Zo
werden er spelletjes georganiseerd in het diepe bad. Een rubberen mat werd uitgelegd van
zo'n 20 meter, waar iedereen om de beurt zover mogelijk overheen moest lopen. Er waren vele kinderen tot
grote jongens aan toe, die meestal na enkele meters, sommige nog wat verder, in het water
vielen. Toen was de beurt aan Lotte, de badjuf gaf haar een handje om de mat op te stappen,
want voor een klein meisje van drie was de stap van kant naar mat nog wel erg groot. Barbera
was al in het water gesprongen om ze op te vangen als ze van de mat afviel, maar tot ieders
verbazing liep ze het hele traject, de volle 20 meter, af en sprong daarna zo het diepe bad in. Weliswaar met
zwembandjes, want zwemmen kan ze nog niet. Nou dan vind je dat als oma echt super.
En zo gingen we na 5 dagen moe maar voldaan huiswaarts.
en Aris...
Ik dacht, die zal het wel stil vinden om elke dag in een verlaten huis, thuis te komen, maar
niets is minder waar. Na drie avonden weg te zijn geweest, heeft Arthur hem de vierde avond
gezelschap gehouden. Aris had lekker gekookt en zo was het voor iedereen een gezellige
midweek.
|
