Verwerkingsproces Arbeidsverleden

In de aanloop naar mijn VUT was het nodig mijn arbeidsverleden op volgorde te krijgen. Dit om achter mijn pensioenopbouwverloop te komen. Mijn herinnering liet me wat volgorde betreft nogal in de steek. Gelukkig ben ik nogal behoudend (ik bewaar veel) en kwam na spitwerk in de privé-dozen mijn arbeidsverleden boven. De volgende stap was om de puzzelstukken (de bazen, ook wel werkgevers genoemd) op volgorde te krijgen, op perioden en jaartallen ingedeeld. Dan ga je terug, zoeken naar het begin en ga dan van start naar de toekomst. Een psycholoog schijnt ook zo te werken heb ik weleens gelezen en een zieleknijper vindt er z'n werkgebied. Toen ik alles op een rijtje had (ik weet nu wat het gezegde betekent) ging er voor mij een nieuwe, onverklaarbare wereld open. Een wereld waarin ik me niet eerder had verdiept. De persoonlijke personal computer, met daarin de harde schijf waarop, zo blijkt, veel markante herinneringen zijn vastgelegd. Je ziet er zelfs beelden bij, omgevingsbeelden van toen, weilanden, sloten, hekken, boompartijen enzovoort. Je herkent de mensen en zelfs de namen die er in veel gevallen bij horen komen terug in herinnering. Vreemd, met het onthouden van namen van mijn (nieuwe) collega's op school heb ik meer moeite. Een persoonlijk bezoek aan mijn harde schijf komt in beeld voor me. Het is een oneindig lange gang met aan weerskanten archiefkasten met kaartjes waarop het te zoeken onderwerp is aangegeven. Alles geautomatiseerd wat is gesorteerd en door de omschreven gedachtengang op volgorde is gezet, zoals mijn arbeidsverleden. Een druk op de toets en mijn werkzame leven komt in volgorde boven, soms in details met beelden. Wel selectief, de hoogte- en dieptepunten, de ergernissen en vooral de mooie dingen. Zelfs dat kan je nog selectief doorlopen waardoor een reeks belevenissen als anekdotes voorbij komen. De gewone dingen zijn 'deleted', je zou een buitenaardswezenlijk groot hoofd moeten hebben om dat op te kunnen slaan. In je onderbewustzijn (meestal 's nachts) is een selecteur blijkbaar bezig gebeurtenissen op waarde te schatten, op te slaan of uit te wissen.

Dit beste mensen is mijn aanloop naar mijn column, actueel, nog één dag te werken als je dit leest. Ik kan daarvoor kiezen uit een mooie dag in november. Ik twijfel of dit nog wel een column is. Wie dat vindt moet deze intro maar als column beschouwen. Volgens Koenen's Woordenboek staat een column voor een regelmatig geschreven bijdrage met een bijzondere eigen inhoud. Over de lengte van een column bestaan geen regels, dat bepaalt de eindredacteur of, in dit geval, de webmaster. Hier stopt mijn column voor de 'wm' en begint mijn therapie ter afbouw van mijn arbeidsverleden. Een boeiend verleden. Leerzaam voor anderen: word nooit een meubelstuk van het bedrijf. Voorkom sleur. Kies het hazenpad als de baas rood wordt. Op elk bedrijf andere werkmethoden, onthoud de besten en pas die toe. Wijsheden: werk het hardst als de baas kijkt. Bij onderhoud van de tuin (in mijn geval), begin bij het kantoor van de baas, het stemt hem tevreden. Vervolgens maak je het netjes rond zijn parkeerplaats, daarna rond het pad waarover hij rijdt, bij de brug aan de weg. Als er dan nog tijd is volgt de rest. Als de baas zegt hoe je iets moet doen, zeg ja, maar doe je eigen methode als hij niet kijkt. Jij hebt ervaring, de baas meestal niet. Als hij komt kijken toon hem dat zijn manier goed werkt. Als je zo werkt wordt je geen meubelstuk en je leven geen sleur. Ben je innovatief (en eigenwijs) dan kan een levensloop ontstaan zoals hieronder in chronologische volgorde zal worden omschreven.

Voordat mijn levensloop in woorden wordt omgezet (ik weet nog niet in hoeveel tekst beknopt weergeven) geef ik alvast door wie de pen krijgt: Aris. Daar is een reden voor, hij moet nog het langst van de broertjes. Ik had eerst Marco in gedachten maar ik wil hem niet ontmoedigen...