Cookie Thief
Na anderhalf jaar tijd komt de kolom weer naar Houten...
Wat is er in anderhalf jaar tijd gebeurd? John heeft zijn proefschrift vrijwel afgerond, en heeft een nieuwe
uitdaging in Nijmegen; Ik heb een vaste baan en we leren hier in Houten steeds meer buren kennen, alhoewel de
eersten alweer verhuisd zijn (zien jullie het verband?)
Maar of dit alles nu inspirerend genoeg is voor een kolom? Dat weet ik zo net nog niet. Wat ik zelf in ieder geval
inspirerend vond was een seminar waar ik half januari geweest ben; het seminar trouwens waardoor ik niet op de
vandammen-nieuwjaarsborrel kon zijn, dus bij deze allemaal nog een gelukkig Nieuwjaar!
Wat was er zo inspirerend deze dag? Rusteloos als ik ben, op zoek naar uitdagingen, afleiding en vermaak;
maar ook naar die intellectuele verrijking en de reden voor gedrag gaf deze dag een mooie samenvatting
van verschillende theorieën op het gebied van persoonlijkheden; gedragsstijlen; beïnvloedingstechnieken
en algemene waarheden des levens. Vooroordelen; waardeoordelen; complimenten; kritiek; feedback; first
impressions; second impressions; gevoel versus ratio; kracht versus kracht en samen versus samen. Alles nog
eens goed door elkaar geschud om aan het begin van het nieuwe jaar nog een keer die vraag te stellen: waarom
doen we wat we doen?
Ik weet nog steeds niet wat ik hier nu daadwerkelijk heb opgepikt. Ben ik rustiger of rustelozer? Geen van beiden,
ik ben niet veranderd, maar heb weer een stukje perspectief.
En hoewel er vele uitspraken langs gekomen zijn die veel raakvlakken hebben met mijn persoon en mijn werk
wil ik vooral onderstaand gedicht jullie niet onthouden, en misschien verwijs ik dan toch nog even naar de SIRE
reclame van een tijdje terug: "aardige mensen, hoe gaan we ermee om?".
"The cookie thief"
A woman was waiting at an airport one night
With several long hours before her flight
She hunted for a book in the airport shop
Bought a bag of cookies and found a place to drop
She was engrossed in her book but happened to see
That the man beside her as bold as could be
Grabbed a cookie or two from the bag between
Which she tried to ignore to avoid a scene
She munched cookies and watched the clock
As this gutsy cookie thief diminished her stock
She was getting more irritated as the minutes ticked by
Thinking "If I wasn't so nice I'd blacken his eye"
With each cookie she took he took one too
And when only one was left she wondered what he'd do
With a smile on his face and a nervous laugh
He took the last cookie and broke it in half
He offered her half as he ate the other
She snatched it from him and thought "Oh brother
This guy has some nerve and he's also rude
Why he didn't even show any gratitude"
She had never known when she had been so galled
And sighed with relief when her flight was called
She gathered her belongings and headed for the gate
Refusing to look back at the thieving ingrate
She boarded the plane and sank in her seat
Then sought her book which was almost complete
As she reached in her baggage she gasped with surprise
There was her bag of cookies in front of her eyes
"If mine are here" she moaned with despair
"Then the others were his and he tried to share"
"Too late to apologize she realized with grief"
That she was the rude one, the ingrate, the thief
-Valerie Cox-
|
